No . 86
श्लोक २३, २४
किनभने हे पार्थ ! यदि मैले कुनै वेला होशियार भएर कर्तव्य-कर्म गरिनं भने ठूलो हानि हुनेछ, किनभने मनुष्य सबै प्रकारले मेरो मार्गको नै अनुसरण गर्छन् । यदि मैले कर्म नगरुँ त म वर्णसंकरको कर्ता वन्नेछु तथा यी समस्त प्रजालाई नष्ट गर्ने वन्नेछु ।
भगवान भन्नुहुन्छ, मवाट सावधानीपूर्वक कर्म नहुने भन्ने कुरा त आउंदै आउँदैन । यहाँ भन्न खोजिएको, कर्तव्य-कर्म गर्न आलस्य, प्रमाद गर्नु हुँदैन, वरु अझ सावधानीपूर्वक गरिनु पर्छ । सावधानीपूर्वक कर्तव्य-कर्म नगर्दा मनुष्य आलस्य, प्रमादको वशमा पर्छ र ऊ आफ्नो अमूल्य जीवन नष्ट गर्छ । कर्ममा शिथिलता (आलस्य, प्रमाद) आउन नदिई ती कर्महरु सावधानीपूर्वक गरे नै कर्महरुसँग सम्बन्ध-विच्छेद हुन्छ । यदि कुनै कर्मको फेरि फेरि सम्झना आइरहन्छ भने हामीले यो बुझ्नु जरूरी छ, कर्म गर्न कुनै त्रुटी (कामना, आसक्ति, अपूर्णता, आलस्य, प्रमाद, उपेक्षा) भएको छ, जसले गर्दा त्यो कर्मसँग सम्बन्ध-विच्छेद भएको छैन । कर्मसँग सम्बन्ध-विच्छेद नभएको कारणले नै गरिएका कर्मको सम्झना आइरहन्छ ।
यहाँ कर्महरुमा
सावधानी नगरे हानि हुने र कर्म नै नगरे पनि हानि हुने कुरा छ ।भगवान यहाँ
भन्नुहुन्छ, 'मेरोलागि केही पनि प्राप्तव्य नभए पनि म कर्म गर्छु । यदि
मैले नै आफ्नो कर्तव्यको पालन गरिनँ भने सबै मनुष्य नष्ट-भ्रष्ट हुन्छन्
अर्थात् उनीहरुको पतन हुन्छ । किनभने आफ्नो कर्तव्यको त्याग गर्दा तामस
भाव आउँछ, जसवाट अधोगति हुन्छ ।'
No comments:
Post a Comment