55. No. 27 श्लोक २६ हे महाबाहो ! यदि तिमी यो देहीलाई नित्य जन्मने अथवा नित्य मर्ने

No. 27
 श्लोक २६

हे महाबाहो ! यदि तिमी यो देहीलाई  नित्य जन्मने  अथवा नित्य मर्ने
मान्छौ भने पनि तिमीले यस्तो किसिमले शोक गर्नु हुँदैन ।

भगवान यहाँ भन्नुहुन्छ, 'हे अर्जुन ! सिद्धान्त यो छ, यो देही कुनै समयमा
पनि जन्मने र मर्ने स्वभावको होइन । तैपनि यदि तिमी यो  सिद्धान्तदेखि
विल्कुल उल्टो कि 'देही त जन्मने र मर्ने नै हो' भन्ने ठान्छौ भने पनि
तिमीले शोक गर्नु हुँदैन । किनभने जो जन्मन्छ, त्यो मर्छ र जो मर्छ, त्यो
जन्मन्छ । यो त नियम नै हो, यसलाई कसैले पनि तल माथि गर्न सक्तैन । यही
कुरालाई अर्को तरिकावाट बुझाउनु हुन्छ हाम्रो भगवान ।

 कुनै वीज(विउ)लाई पृथ्वीमा रोपिदियों भने त्यो वीज फुलेर त्यसवाट अङ्कुर
निस्कन्छ र त्यही अङ्कुर क्रमशः वढेर वृक्ष रुप हुन्छ । यो कुरालाई
गहिरिएर विचार गर्दा, के त्यो वीज  एकै क्षण पनि  एकै रूपले रह्यो ?
पृथ्वीमा पहिले त्यो वीजवीजले   आफ्नो कठोररूपलाई छोडेर कोमलरुप भयो,
फेरि कोमलरूपलाई छोडेर अङ्कुररूपमा पुग्यो, त्यसपछि अङ्कुररूपलाई छोडेर
वृक्षरुप भयो, अन्तमा आयु सकिएपछि यो मर्यो । यस्तो प्रकारले त्यो वीज
(विउ) एक क्षण पनि एकरूपले रहेन, उल्टो प्रतिक्षण वदलिइ रह्यो। यदि वृक्ष
एकै क्षण पनि एकै रूपले रहेको भए वृक्ष मर्नेसम्मको क्रिया कसरी हुन्थ्यो
? त्यो वीजले पहिलो रुप छोड्यो, यो उसको 'मर्नु' भयो, अर्को रुप धारण
गर्यो,यो उसको जन्मनु भयो । यही किसिमले यो क्षण क्षण मर्नु र जन्मनु गरी
रह्यो । त्यही वीज जस्तो यो शरीर हो । अत्यन्त सूक्ष्म रूपले वीर्यको
जन्तु रजसँग मिल्यो । त्यही वीज वढी वढी वच्चाको रुप भयो, फेरि त्यसको
जन्म भयो । जन्मेपछि पनि त्यो  वढ्यो,फेरि घट्यो र अन्तमा मर्यो । यस्तो
प्रकारले हाम्रो शरीर एक क्षण पनि एकै रूपले नरहेर वदलिंदै गयो,  अर्थात्
प्रतिक्षण जन्मिई मरी रह्यो ।

भगवान भन्नुहुन्छ, यदि तिमी यो शरीरीलाई नित्य जन्मने र मर्ने मान्छौ
भने पनि तिमीले शोक गर्नु हुँदैन ।